جدول فرکانس فلزات
فهرست مطالب
بررسی جدول فرکانس فلزات
جدول فرکانس فلزات در دستگاه های فلزیاب به معنای تنظیمات فرکانسی است که برای یافتن انواع مختلف فلزات استفاده می‌شود. جدول زیر نمونه‌ای از محدوده فرکانس‌هایی است که ممکن است توسط فلزیاب ها برای شناسایی فلزات مختلف استفاده شوند.
لطفاً توجه داشته باشید که مقادیر دقیق ممکن است بر اساس تکنولوژی خاص هر دستگاه و تنظیمات سازنده متفاوت باشد. علاوه بر این، فرکانس‌های بالاتر حساسیت بیشتری به فلزات کوچک مانند طلای خرد دارند و فرکانس‌های پایین‌تر قادر به نفوذ بهتر در خاک و شناسایی فلزات بزرگتر هستند.
فلز فرکانس تقریبی (کیلوهرتز)
طلا 15-50
نقره 8-20
برنج 5-15
مس 7-20
آهن (فروآهن) 2-10
سرب 5-20
نیکل 3-15
آلومینیوم 6-18هنگام استفاده از فلزیاب برای جستجوی یک نوع خاص فلز، بهتر است دستورالعمل‌های تولیدکننده را مطالعه کنید تا بدانید چگونه فرکانس دستگاه را برای بهینه‌سازی شناسایی آن فلز تنظیم کنید. همچنین، فلزیاب‌های پیشرفته معمولاً دارای تکنولوژی تشخیص فلز به صورت تفکیک‌پذیر هستند که به کاربر امکان می‌دهد فلزات خاصی را هدف گیری کند یا حذف کند.
فرکانس فلزات در زیر خاک
در فلزیابی، فرکانس به کار رفته در دستگاه های فلزیاب برای شناسایی اشیاء فلزی و تفکیک آن‌ها از یکدیگر در زیر خاک مورد استفاده قرار می‌گیرد. این فرکانس ها معمولاً با واحد کیلوهرتز (kHz) یا مگاهرتز (MHz) بیان می‌شوند و مشخص می‌کنند که چه تعداد سیگنال الکترومغناطیسی در هر ثانیه توسط دستگاه فرستاده و دریافت می‌شود.
فرکانس های پایین تر (معمولاً زیر 10 kHz) قادر به نفوذ عمیق‌تر در خاک هستند و بهتر می‌توانند اشیاء بزرگ‌تری که عمیق‌تر دفن شده‌اند را تشخیص دهند. آن‌ها همچنین کمتر تحت تأثیر مواد معدنی موجود در خاک قرار می‌گیرند. بنابراین، فرکانس‌های پایین‌تر برای جستجو در مناطقی با خاک‌های شدیداً مینرالیزه شده مناسب‌تر هستند.
فرکانس های بالاتر (معمولاً بالای 10 kHz) حساسیت بیشتری به اشیاء کوچکتر مانند ذرات طلا یا سکه‌های کوچک دارند. این فرکانس‌ها ممکن است در سطوح کم عمق‌تری نسبت به فرکانس‌های پایین‌تر کار کنند، اما می‌توانند تشخیص طلای خرد را بهینه‌سازی کنند.
در نهایت، تنظیم فرکانس مناسب برای جستجوی فلزات در زیر خاک به عوامل متعددی بستگی دارد:
- نوع فلز: فرکانس‌های بالاتر برای فلزات غیرآهنی مثل طلا بهینه هستند، در حالی که فرکانس‌های پایین‌تر برای شناسایی اشیاء بزرگتر و آهنی مناسب‌ترند.
- شرایط خاک: خاک‌های با مینرالیزاسیون بالا می‌توانند باعث ایجاد سیگنال‌های کاذب شوند. در این موارد، استفاده از فرکانس‌های پایین‌تر یا تکنولوژی‌های فیلترینگ می‌توانند کمک‌کننده باشند.
- عمق مورد نظر: برای دستیابی به اشیاء عمیق‌تر، استفاده از فرکانس‌های پایین‌تر توصیه می‌شود.
- تجربه کاربر: کاربران با تجربه ممکن است بتوانند از تکنولوژی‌های پیچیده‌تری مانند فرکانس‌های چندگانه یا تنظیمات پیشرفته برای شناسایی بهتر فلزات استفاده کنند.
مهم است که بدانید هیچ فرکانس استانداردی نمی‌تواند تضمین کند که همیشه به بهترین نتیجه برای هر نوع فلز در زیر خاک دست پیدا خواهید کرد، چرا که شرایط محیطی و خصوصیات دستگاه نیز نقش مهمی دارند.
فرکانس فلزات برای ردیاب :
فرکانس‌های استفاده شده توسط ردیاب‌ها و فلزیاب‌ها برای شناسایی فلزات متفاوت است و به نوع دستگاه، تکنولوژی به کار رفته در آن، و هدف جستجو بستگی دارد. فرکانس‌های مختلف ویژگی‌های متفاوتی دارند که آن‌ها را برای شناسایی انواع مختلف فلزات مناسب یا نامناسب می‌کنند. در اینجا به بررسی کاربرد فرکانس‌ها برای شناسایی فلزات در ردیاب‌ها می‌پردازیم:
فرکانس‌های پایین (1-9 kHz)
- بهترین عمق نفوذ را دارند.
- حساسیت کمتری نسبت به فلزات کوچک یا ذرات ریز دارند.
- برای جستجوی فلزات بزرگتر مثل گنج‌ها یا اشیاء قدیمی مناسب‌تر هستند.
- کمتر تحت تأثیر مواد معدنی خاک قرار می‌گیرند.
فرکانس های متوسط (10-20 kHz)
- توازن خوبی بین عمق نفوذ و حساسیت به فلزات کوچک ارائه می‌دهند.
- برای جستجوی سکه‌ها، جواهرات، و طلا در شرایط مختلف مناسب هستند.
فرکانس های بالا (20 kHz به بالا)
- حساسیت بالایی به فلزات کوچک که شامل ذرات طلا نیز می‌شود، ارائه می‌دهند.
- عمق نفوذ کمتری دارند اما برای جستجوی طلای ریز و سطحی عالی هستند.
- بیشتر تحت تأثیر مواد معدنی خاک قرار می‌گیرند که می‌تواند باعث سیگنال‌های کاذب شود.
فرکانس های چندگانه
- برخی دستگاه‌ها قابلیت استفاده از چندین فرکانس به صورت همزمان را دارند.
- کاربر می‌تواند بر اساس شرایط و هدف جستجو، فرکانس‌های مختلف را انتخاب کند.
با توجه به این اطلاعات، کاربران باید دستگاه فلزیاب خود را بر اساس نوع فلزاتی که به دنبال آن هستند و شرایط محیطی تنظیم کنند. برای مثال، اگر به دنبال طلا هستید، استفاده از فرکانس‌های بالا می‌تواند مفید باشد، اما اگر به دنبال اشیاء بزرگتر در خاک‌های مینرالیزه هستید، فرکانس های پایین تر ممکن است بهتر کار کنند.
توجه داشته باشید که استفاده از فرکانس‌های مختلف ممکن است نیاز به دستگاه‌های مختلف داشته باشد، یا اینکه از یک دستگاه با قابلیت تغییر فرکانس استفاده کنید. همیشه قبل از استفاده از دستگاه خود، دستورالعمل‌های سازنده را بررسی کنید تا از فرکانس‌های مناسب برای هدف مورد نظر خود مطلع شوید.
فرکانس طلای قدیمی
در فلزیابی، اشیاء طلا به دلیل خواص الکترومغناطیسی منحصر به فردشان، معمولاً با فرکانس‌های متوسط تا بالا بهتر شناسایی می‌شوند. طلا قدیمی که ممکن است تحت عنوان سکه‌های طلا، زیورآلات، یا دیگر وسایل باستانی باشد، همین خواص را دارد.
بسته به اندازه و عمق دفن طلا، فرکانس‌های زیر می‌توانند برای شناسایی طلا به کار روند:
- فرکانس‌های متوسط (10-20 kHz): این فرکانس‌ها معمولاً برای تشخیص طلا در عمق متوسط استفاده می‌شوند و تعادل خوبی بین حساسیت و عمق نفوذ دارند.
- فرکانس‌های بالا (20 kHz به بالا): برای طلای کوچکتر یا ریزتر که ممکن است در سطح نزدیک‌تری قرار داشته باشند، فرکانس‌های بالاتر مفیدتر هستند، زیرا حساسیت بیشتری به اشیاء کوچک دارند.
با این حال، طلا قدیمی که به مدت زمان طولانی در خاک دفن شده باشد ممکن است با مواد دیگر پوشانده شود یا با مواد معدنی خاک ترکیب شود که این می‌تواند تأثیری بر سیگنال فلزیاب داشته باشد. بنابراین، فلزیاب‌هایی با قابلیت تنظیمات پیچیده و تکنولوژی‌های پیشرفته مانند تفکیک فلزات یا حذف سیگنال‌های مزاحم ممکن است برای شناسایی طلای قدیمی توصیه شوند.
همچنین، فلزیاب های چند فرکانسی یا فلزیاب هایی که اجازه تغییر دامنه فرکانس را می‌دهند، انعطاف پذیری بیشتری برای جستجو در شرایط متفاوت و برای اهداف مختلف فراهم می‌کنند.
نکته کلیدی در فلزیابی این است که تجربه، تنظیم دقیق دستگاه، و شناخت شرایط محلی نقش بسیار مهمی در موفقیت جستجو دارند. به همین دلیل، اغلب به کاربران توصیه می‌شود قبل از شروع جستجو، با دستگاه خود و محیط اطراف خود به خوبی آشنا شوند.
فرکانس طلا در ردیاب آنتنی
ردیاب های آنتنی که به دنبال یافتن طلا و سایر فلزات هستند، معمولاً بر اساس اصول مختلف علمی نسبت به فلزیاب‌های الکترومغناطیسی کار می‌کنند. بسیاری از ردیاب‌های آنتنی به جای استفاده از فرکانس‌های الکترومغناطیسی، ادعا می‌کنند که با استفاده از خواص “رادیواستاتیک” یا “گرانشی” کار می‌کنند و به نوعی با تغییرات میدان‌های انرژی محیطی یا “آورا” فلزات تعامل دارند.
مفهوم این دستگاه‌ها این است که وقتی فلز، به خصوص طلا، در زیر زمین قرار دارد، می‌تواند یک میدان انرژی خاص یا “هاله” ایجاد کند که می‌تواند از راه دور توسط دستگاه تشخیص داده شود. کاربر دستگاه‌های آنتنی را حمل می‌کند و تغییرات در حرکت آنتن‌ها یا دیگر نشانگرها نظیر سویینگ یا لرزش آنتن‌ها را به عنوان نشانه‌ای از وجود فلز در زیر زمین تفسیر می‌کند.
با این حال، باید توجه داشت که مشروعیت علمی ردیاب‌های آنتنی مورد مناقشه قرار گرفته است. بسیاری از کارشناسان و متخصصان فلزیابی ادعا می‌کنند که این دستگاه‌ها بر پایه شواهد علمی واقعی نیستند و ممکن است به درستی کار نکنند. به همین دلیل، استفاده از دستگاه‌های فلزیابی که بر پایه تکنولوژی‌های الکترومغناطیسی پذیرفته شده کار می‌کنند – مانند VLF (Very Low Frequency)، PI (Pulse Induction) یا فرکانس‌های چندگانه – اغلب ترجیح داده می‌شود.
اگر قصد استفاده از ردیاب آنتنی را دارید، بهتر است قبل از خرید یا استفاده، تحقیقات کافی انجام دهید، نظرات کاربران قبلی را بخوانید، و از دموهای زنده و آزمایش‌های عملی برای ارزیابی کارایی دستگاه استفاده کنید.
میدان مغناطیسی طلا زیر خاک :
طلا به عنوان یک فلز، خود میدان مغناطیسی مستقلی تولید نمی‌کند. در واقع، طلا یک فلز غیرمغناطیسی است که به راحتی توسط میدان‌های مغناطیسی جذب یا دفع نمی‌شود. با این حال، فلزیاب‌ها می‌توانند طلا را زیر خاک تشخیص دهند، اما نه بر اساس میدان مغناطیسی که طلا خود تولید می‌کند، بلکه بر اساس پاسخ الکترومغناطیسی که طلا هنگام تماس با میدان الکترومغناطیسی تولید شده توسط فلزیاب نشان می‌دهد.
وقتی یک فلزیاب روشن می‌شود، یک میدان الکترومغناطیسی در اطراف سیم‌پیچ جستجوگر (coil) دستگاه ایجاد می‌کند. وقتی این میدان الکترومغناطیسی با یک شیء فلزی مانند طلا برخورد می‌کند، این تعامل باعث می‌شود که جریان‌های القایی در داخل شیء فلزی شکل بگیرند.
این جریان‌های القایی خود میدان‌های مغناطیسی ثانویه‌ای ایجاد می‌کنند که توسط سیم‌پیچ فلزیاب قابل تشخیص است. سپس دستگاه سیگنال‌های الکترومغناطیسی بازگشتی را تجزیه و تحلیل می‌کند و با توجه به ویژگی‌های این سیگنال‌ها، می‌توان تشخیص داد که آیا شیء زیر خاک فلزی است و احتمالاً چه نوع فلزی است.
بنابراین، در حالی که طلا خود میدان مغناطیسی ایجاد نمی‌کند، امکان تشخیص آن توسط فلزیاب‌ها از طریق میدان‌های الکترومغناطیسی القا شده وجود دارد.
